Wystawy

110 zdjęć zmarłego w 2014 roku nestora polskiej fotografii Jerzego Lewczyńskiego można oglądać na wystawie w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, otwartej 19 listopada 2015. To pierwszy po śmierci artysty monograficzny i przekrojowy przegląd jego prac. Fotografie pochodzą z prywatnych kolekcji Cezarego Pieczyńskiego i Dariusza Bieńkowskiego. Najstarsze powstały w połowie lat 50. ubiegłego wieku, najmłodsze datowane są na rok 2003.

Jerzy Lewczyński od początku drogi artystycznej przyciągał uwagę swoją postawą artystyczną oraz – co nie mniej istotne – magnetyczną osobowością. Fotografię uprawiał amatorsko od II wojny światowej, ale poważniej zainteresował się nią na początku lat 50., tworząc także prace socrealistyczne. W latach 1957-1960 był członkiem nieformalnej grupy skupiającej oprócz niego Zdzisława Beksińskiego i Bronisława Schlabsa. czytaj więcej +

Wśród autorów blisko dwustu pięćdziesięciu dzieł wybranych na wystawę, jaka otwarta została w Muzeum Narodowym w Poznaniu 25 października 2015, byli zarówno mistrzowie przedwojenni, jak i artyści najmłodszego pokolenia, piktorialiści i konceptualiści, zwolennicy racjonalizmu przedstawienia i surrealiści. Dzieła te łączyło wspólne dla ich autorów poszukiwanie fotograficznego obrazu doskonałego, czyli takiego, który w ocenie twórcy idealnie odpowiada jego wizji. Ów obraz, byt tajemniczy, niełatwy do zdefiniowania, jest bowiem nie tylko tym, co zamyka się w kadrze zdjęcia, nie tylko jego kompozycją, którą potrafimy zobaczyć i dokładnie opisać. To również spojrzenie artysty, jego wizja rzeczywistości. Spotykają się w obrazie fotograficznym, który powstaje z nałożenia się na siebie spojrzenia obiektywu i wizji autora, z przyniesioną przez odbiorcę wiedzą i jego wyobrażeniem świata.

Większość prac stanowiły tradycyjne, czarno-białe zdjęcia, a znaleźć można tu było chyba wszystkie wątki ikonograficzne obecne w sztuce i fotografii, takie jak akt, portret, scena rodzajowa czy martwa natura. czytaj więcej +

Wystawa, otwarta 25 września 2015 w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, była najobszerniejszą jak dotąd prezentacją „Zapisu socjologicznego”, monumentalnego projektu fotograficznego autorstwa Zofii Rydet, który liczy około 20 tysięcy zdjęć, wykonanych w ponad stu miejscowościach, głównie na Podhalu, Górnym Śląsku i Suwalszczyźnie. Cykl ten realizowany był od 1978 r., niemal do śmierci artystki w 1997 roku.

Zofia Rydet, nieustannie zajęta podróżowaniem I fotografowaniem, nigdy nie wykonała odbitek z większości zgromadzonych negatywów wchodzących w skład „Zapisu socjologicznego”. W rezultacie znana była dotychczas niewielka część tego dzieła, podczas gdy niektóre kadry powtarzały się na wystawach wielokrotnie, i to w różnych formatach. czytaj więcej +

W Dolnośląskim Centrum Fotografii „Domek Romański” otwarto na początku sierpnia 2015 wystawę pt. Z niepewności w niepewność: uchodźcy wojenni na Litwie w latach II Wojny Światowej.  Prezentowano na niej fotokopie kilkudziesięciu oryginalnych  fotografii Bolesławy i Edmunda Zdanowskich, ukazujących codzienne życie uchodźców w Wilnie na przełomie 1939 i 1940 roku. Litwę zalały wówczas tłumy uchodźców – ludności cywilnej oraz internowanych żołnierzy polskich. Atmosferę panującą w Wilnie w tamtym czasie dokumentowali Zdanowscy na zamówienie Towarzystwa Pomocy Wileńszczyźnie. Zarówno same fotografie, jak i komentarze są cennym ikonograficznym źródłem wiedzy o codzienności pozostającej w cieniu wydarzeń historycznych 1939 r., odzwierciedlającym najrozmaitsze aspekty życia uchodźców w Wilnie.

Ekspozycja organizowana została wspólnie z Muzeum Narodowym im. M.K. Čiurlionisa w Kownie. Jej kuratorką jest Vaida Sirvydaitė-Rakutienė.

Autorzy zdjęć – Bolesława (1908-1982) i Edmund (1905-1984) Zdanowscy to wybitni przedstawiciele wileńskiego środowiska fotograficznego. Byli uczniami, a później współpracownikami Jana Bułhaka.

Wystawa czynna  była do 26 września 2015.