Albumowa monografia Danuty Jackiewicz “Konrad Brandel 1838–1920” “

W Muzeum Narodowym w Warszawie odbyła się 4 listopada 2015 promocja albumu Danuty Jackiewicz Konrad Brandel 1838–1920, wydanego w serii „Fotografowie Warszawy”. W spotkaniu – obok Autorki – wzięli udział: jako gość honorowy Krystyna Lejko, pierwsza monografistka Konrada Brandla oraz znawca zagadnień technicznych, fotograf Maciej Jeziorek. Spotkanie, które zgromadziło bardzo liczne audytorium, prowadziła Monika Szewczyk.

Nowa publikacja Danuty Jackiewicz jest trzecią pozycją w serii wydawniczej prezentującej Warszawę XIX wieku na zdjęciach mistrzów obiektywu. Jest to album, a zarazem monografia zawierająca sumę aktualnej wiedzy o życiu i dziele Konrada Brandla, postaci wyjątkowej, człowieka wszechstronnie utalentowanego, który był nie tylko jednym z najwybitniejszych fotografów dokumentalistów, ale również wizjonerem wyprzedzającym swój czas, wynalazcą oraz ojcem polskiego fotoreportażu

Praktykę zawodową odbył u Karola Beyera, a w 1865 roku do spółki z przyjacielem Marcinem Olszyńskim oraz bratem Władysławem otworzył zakład fotograficzny. W atelier przy Nowym Świecie wydawał pierwsze w Europie fotograficzne kalendarze ścienne na lata 1866-1869. Priorytetem w jego pracy zawodowej było zawsze rodzinne miasto i jego mieszkańcy.

Początkowo zakład fotograficzny Brandla specjalizował się w portretach wykonywanych w atelier, z których artysta często układał pamiątkowe kompozycje, odnoszące się do aktualnych wydarzeń w stolicy. Chętnie dokumentował zmiany w architekturze Warszawy, a z czasem coraz większą wagę przywiązywał do scen rodzajowych, odchodząc od fotografii statycznej. Dzięki wynalazkowi fotorewolweru, awangardowego osiągnięcia tamtych czasów, otrzymywał pierwsze ostre, niepozowane zdjęcia mieszkańców miasta. Mały aparat z szybką migawką, trzymany w dłoniach na wysokości oka, pozwalał fotografować przechodniów w codziennych sytuacjach i w ruchu, co uczyniło z Brandla pioniera fotoreportażu. Fotorewolwer zrobił prawdziwą karierę nie tylko wśród polskich artystów, ale był nagradzany w całej Europie.

Brandel był także prekursorem polskiej fotografii medycznej. Za zdjęcia prezentujące przypadki chorobowe oraz anomalie medyczne otrzymał liczne nagrody na świecie oraz tytuł Fotografa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.

Prezentowane w albumie fotografie, pochodzące ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Warszawy, Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy, Biblioteki Narodowej, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza, przedstawiają przede wszystkim Warszawę, w tym słynną panoramę, którą Brandel wykonał, stojąc na platformie rusztowania umieszczonej ponad Zamkiem Królewskim oraz pierwsze zdjęcia zrobione w czasie lotu balonem.

Na tle Karola Beyera czy Maksymiliana Fajansa, Konrada Brandla wyróżnia między innymi to, że fotografował nie tylko reprezentacyjne i znane miejsca w Warszawie, ale także targowiska na Muranowie, Starym Mieście, Pradze czy zabawy ludowe na Woli. Zdjęcia ruchliwych ulic, zabaw dzieci w parkach, tętniących życiem targów pozwalają na drobiazgowe studiowanie życia codziennego w mieście.

W wyborze znalazło się także nieco portretów i zdjęć o innej tematyce.